Przysposobienie, czyli adopcja dziecka
|
Adopcja, usynowienie czy też przysposobienie sobie osoby małoletniej może zgodnie z kodeksem cywilnym nastąpić na kilka sposobów.
Kodeks cywilny wyróżnią kolejno: przysposobienie wspólne, przysposobienie przez jedną osobę, przysposobienie całkowite (przysposobienie pełne nieodwołalne), przysposobienie pełne, przysposobienie niepełne.
Przysposobienie wspólne jest dokonywane przez dwie osoby. Obydwie osoby uzyskują władzę rodzicielską nad przysposobionym dzieckiem, o ile są to osoby pozostające ze sobą w związku małżeńskim. Takie przysposobienie zmierza zdecydowanie do stworzenia tradycyjnej rodziny.
Przysposobienie przez jedną osobę, może być przeprowadzone zarówno przez osobę niezamężną, jak i jednego z małżonków. W tym wypadku skutki rodzicielstwa rozciągają się tylko na tę osobę i ewentualnie jej krewnych.
Przysposobienie całkowite polega na tym, iż zaadoptowane dziecko na stałe wchodzi do rodziny. Zgodnie z kodeksem cywilnym niedopuszczalne jest więc rozwiązanie takiego stosunku. Przysposobienie takie ma zastosowanie tylko do niemowląt, gdyż dopuszczalne jest to jedynie w przypadku, kiedy biologiczni rodzice dziecka wyrazili przed sądem zgodę na adopcję potomka w przyszłości bez wskazywania osoby przysposabiającego.
W wypadku przysposobienia pełnego skutki są takie same jak przy przysposobieniu całkowitym, tzn. przysposobiony wchodzi w pełni w rodzinę przysposabiającego, a wychodzi ze swej rodziny naturalnej. Przysposobienie takie ma głównie zastosowanie w przypadku, gdy rodzice małego dziecka nie żyją albo są nieznani.
Przysposobienie niepełne natomiast polega na stworzeniu stosunku rodzicielskiego między przysposabiającym a przysposobionym. Wyjątkiem w tej sytuacji jest fakt, iż dzieci przysposobionego będą wnukami przysposabiającego. Przysposobiony nie zrywa stosunków ze swoją rodziną naturalną, np. dziedziczy po swojej rodzonej matce i właściwie jego rodzice mają prawo do kontaktów ze swoim dzieckiem.
Nadesłał:
nnbobak
|
