2025-07-02
Internet Matters w 2024 roku opublikował raport, z którego wynika, że 63% rodziców uważa, że czas spędzany online negatywnie wpływa na zdrowie ich dzieci, a połowa dorosłych wskazuje na problemy ze snem związane z nadmiernym korzystaniem z urządzeń cyfrowych.

Właśnie te wyzwania skłaniają do poszukiwania narzędzi, które nie tylko chronią przed zagrożeniami, ale przede wszystkim budują przestrzeń do dialogu i wzajemnego zrozumienia.

 

W tym kontekście pojawiają się rozwiązania wykorzystujące algorytmy i sztuczną inteligencję jako swoistą „technologię empatii”. Nie chodzi tu jedynie o zabezpieczenie – mamy do czynienia z narzędziami, które dyskretnie i bez naruszania prywatności monitorują sygnały potencjalnego problemu. Dzięki analizie zachowań, takich jak wzrost liczby wulgaryzmów czy gwałtowne zmiany czasu aktywności, algorytmy generują „czerwoną lampkę” – sygnał dla rodzica, że warto porozmawiać. Takie rozwiązanie to cyfrowy odpowiednik wyczucia – delikatny bodziec, który nie zastępuje, lecz inicjuje rozmowę.

 

W modelu cyfrowej troski – zamiast klasycznego nadzoru – algorytmy pełnią rolę „współpracownika emocjonalnego”. Nie śledzą treści rozmów, a jedynie wskazują potencjalne zagrożenia – wyłapują przykre słowa, groźby, sygnały izolacji czy zmiany rytmu użytkowania telefonu. W ten sposób tworzy się przestrzeń, w której dziecko nie poczuje się inwigilowane. Rodzic zyskuje sygnał do delikatnej interwencji, a dziecko zachowuje poczucie autonomii i zaufania.

 

Te podejście zbija most między bezpieczeństwem a szacunkiem – potwierdza to koncepcja digital empathy, opisująca, jak technologie mogą wspierać troskę opartą na zrozumieniu emocjonalnym. Praktyka pokazuje, że gdy rodzic świadomie reaguje na sygnały, a nie na rzeczywiste treści, łatwiej nawiązać dialog bez oskarżeń. Właśnie taka konstrukcja – sygnał, rozmowa, wspólne zrozumienie – wspiera relację i uczy dziecko odpowiedzialności. Psychologia rozwoju wspiera te podejście, ponieważ techniki „co-design”, czyli wspólne planowanie zasad korzystania z technologii przez dziecko i rodzica, sprzyjają budowaniu zaufania oraz odporności emocjonalnej. W digitalnym świecie kluczowe stają się więc nie ograniczenia, lecz wspólne refleksje nad emocjami i doświadczeniami – nad tym, co czujemy, gdy coś w sieci nas dotyka, niepokoi, bawi czy smuci – komentuje Paweł Biadała, CEO Locon, który rozwija funkcję opartą na analizie kontekstu zachowań online w ramach aplikacji Bezpieczna Rodzina.

 

Algorytmy empatii w pozytywnym ujęciu stają się znacznikiem do rozmowy, a nie wejściem w sferę prywatności. Dzięki temu powstaje kultura wzajemnego szacunku i odpowiedzialności cyfrowej, gdzie technologia wspiera, lecz nie dominuje. Zamiast śledzenia treści, pojawia się wsparcie oparte na zachowaniach – rodzic wie, kiedy porozmawiać, a dziecko nie czuje się oceniane.

 

Ostatecznie technologia empatii to szansa, by w rodzinie funkcjonowała żywa wymiana myśli i emocji. Nie chodzi o to, by kontrolować cyfrowe życie dzieci, lecz o to, by reagować, gdy pojawia się potrzeba rozmowy. W świecie, w którym większość dzieci zgłasza doświadczenia online o charakterze szkodliwym, potrzebne są rozwiązania, które wyczulą rodziców na niesłyszalne sygnały – i stworzą przestrzeń do rozmowy, zanim problem urasta do rangi kryzysu. Technologia empatii pozwala więc zadbać o bezpieczeństwo, respektując przy tym godność i autonomię dziecka – to postawa, która służy cyfrowemu rodzicielstwu jutra.

Nadesłał: 2pr